بازگشت
درجاده های جبرِزمان
فروغ از لندن فروغ از لندن

  
هرلاله داغدارزِدردوعزایِ ماست
بردستِ روزگارهُمانا حِنایِ ماست
درموجهایِ زندگی مایم چون حُباب
هرسوشکسته آینه ای قد نمای ماست
از پیچ وتابِ زُلفِ پریشانِ روزگار
هرجا فتاده حلقهٔ زنجیر بپای ماست
درگلستان ودشت ودمن هایِ آرزو
نشگفته غُنچهٔ دلی پُرمُدعای ماست
آن مُرغکِ شکسته پرِ آشیان خراب
با آه وناله غمزده کُنجِ سرایِ ماست
درجاده هایِ جبرِزمان هرکجا نگر
افسرده گانِ ظلم وستم آشنایِ ماست
خارِ زپایِ دوست بمُژگان کشیده ایم
ازخارِجَورآبله بردست وپایِ ماست
در سوزن محبتِ معشوق رشته ایم
درخاطراتِ بخیهٔ دل ردِ پایِ ماست
ما را فروغِ شمع رُخِ  یاردردلست
دیوانه وارسوخته ایم ازوفایِ ماست
           29/6/2013
  
 
باتقدیم احترام
 
    توتیایی دوستی
هموطن بر خیز باهم،آستین را بَر زنیم
نعره ها بهرِدفاعِ خویش ازسنگر زنیم
درفضای میهنِ خود بال وپَرباید کشود
چون هُما درآسمانِ خویش بال وپَرزنیم
افتراق ما را به توفانِ دگرخواهد کشید
جامِ وحدت  پیش آور،تا بهم ساغر زنیم
با درفش صلح وآزادی بلند شوهموطن
خاک برچشمِ هواخواهانِ افسونگر زنیم
کشتیِ ما رهسپارِ خون و آتش می شود
وقتِ آنست ناخدا؟ درساحلی لنگر زنیم
سال ها ما را به جانِ همدیگر انداختند
تا بچند فرزندو دِلبندی کسیرا سر زنیم
خونِ هم میهن نشاید بهرِ دشمن ریختنن
بهرِچه با تیغ دشمن ملتِ خود سر زنیم
عُمر ها شد صیدِ دام و کُشتهٔ بیگانه ایم
بسملِ دستِ اجانب هرکجا  پَر پَر زنیم
تابکی این قتل و کُشتاروغم ورنج واَلم
تابچند برسینه هایِ خویشتن خنجر زنیم
مردُمانِ چشمِ ما ازیکدیگر رنجیده اند
دیده را،از توتیایی دوستی جوهر زنیم
خارِ نومیدی بسی رویده در مُژگان ها
از فروغ دیده آتش، خارِ بَد گوهرزنیم
            28/6/2013
 







July 2nd, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان